Jedna z najważniejszych rzeczy, które staram się uświadomić moim dziewczynom podczas pracy to to, że to nie jedzenie jest problem. Jest pośrednikiem w rozwiązywaniu problemów – a tymi problemami jest brak prawidłowej autoregulacji.

To ze nie potrafimy odpowiednio radzić sobie z naszymi napięciami i emocjami, może mieć różne podłoże. Zaczynajac od rodziców czy starszych, który uciskali nas, kiedy chcieliśmy płakać (naturalne), np. słowami „beska lala”, „czym ty się dziecko przejmujesz, uspokój się”, „nie panikuj” , „przesadzać” etc. po traumy oraz życie w przewlekłym stresie

• tak dodatkowo już, mam wrażenie ze temat stresu w dziesiejszych czasach jest cholernie lekceważony. Kiedy zwracam uwagę swoim dziewczynom na ten temat, często pojawia się taki niepewny uśmiech zwiątpienia, a kiedy zaczynam łączyć ich konkretne zachowania, jak np problemy ze wstawaniem z rana, problemy z zasypianiem przez gonitwę myśli, silna potrzebę jedzenia przed snem, budzenie się w nocy czy ciagle uczucie niepokoju – to zaczynaja zauważać i dostrzegać u siebie to dokładniej

• równowagi emocjonalnej możemy się nauczyć, wymaga to dużej ilości uwagi w życiu, samoobserwacji, cierpliwości, czasami macania po omacku, zaangażowania, no i wypada się jeszcze wysypiać

• także bardzo często łączy się to również z perfekcjonizmem, pracoholizmem i nauczaniem się priorytetyzowania •

• ale zdecydowanie jest to opłacalne dla nas • jeśli czujecie czasami totalnie wyodrębnienie od swojego ciała, ze wy chcecie jedno, ono drugie, ze zupełnie Wam nie po drodze, to bardzo często oznacza to właśnie brak równowagi w swoim organizmie, do której on zawsze będzie dążył •

I co ważne – prace należy zacząć wcześniej nad swoimi emocjami, nie podczas napadu, wtedy często już uruchamiane są tak silne automatyzmy, że ciężko nam z tym cokolwiek zrobić, dlatego jeśli chcemy pokazać organizmowi inna alternatywę – to wcześniej.

---